Kiedyś zdarzyło się, że święta Wielkiej Nocy spędzaliśmy w muzułmańskim kraju, w Algerii. Kościoły chrześcijańskie, które zbudowano tam w czasach kolonialnych, zostały zamienione na meczety. Grupka katolików składała się z pracujących tam Europejczyków – Francuzów, Hiszpanów, Polaków… W mieście, gdzie przebywaliśmy, władze pozostawiły do ich dyspozycji niewielką kaplicę, gdzie mogły odbywać się katolickie nabożeństwa. Ksiądz, Francuz, pracujący tam również jako lekarz, dojeżdżał z sąsiedniej miejscowości. Na miejscu opiekowały się kaplicą siostry zakonne, Hiszpanki, pracujące w miejscowym szpitalu jako pielęgniarki. Na niedzielnej mszy gromadziło się około 40 osób. Tak też było w Niedzielę Wielkanocną. Liturgia była odprawiana po francusku. Msza przebiegała normalnie, lecz w pewnym momencie ksiądz nas zaskoczył! Do konsekracji, zamiast znanej nam Hostii, użył tradycyjnego w tym kraju pieczywa – galety. Jest to rodzaj chleba w kształcie okrągłego placka – forma pieczywa, znana w tym rejonie świata (wokół morza Śródziemnego) od stuleci. W tym momencie olśnienie: przecież w czasach Chrystusa w Palestynie używano taki sam rodzaj chleba! Więc Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy „wziął w swe ręce chleb… łamał i dawał swym uczniom” – to właśnie miał w ręce taki okągły placek, galetę. Więc ten nasz francuski ksiądz powtórzył wiernie to samo – konsekrował, łamał i dawał nam tutejszy chleb jako Komunię. Poczucie autentyzmu tej sytuacji wywołało wręcz dreszcz. Tym bardziej, że na zewnątrz kaplicy mieliśmy palmy, osiołki, Arabów w tradycyjnych pasterskich strojach – sceneria jak sprzed 2000 lat w Ziemi Świętej. Oświeciło nas: przecież używana w Kościele okrągła forma Hostii jest miniaturą tej znanej do dziś w tamtych stronach „galety”!

Podróże kształcą! W tym przypadku lepiej zrozumieliśmy symbolikę hostii, przyjętą w Kościele!

Na zakończenie przesyłam wszystkim czytelnikom i sympatykom niniejszego blogu serdeczne życzenia Wesołego Alleluja!